Sabah Harry kızları Sophie’yi kahvaltı masasında buldu. Ava ve Mia gülücükler içinde kahvaltılarını yaparken Amelia gözleri kıpkırmızı öylece oturuyordu. Sophie Harry’nin ayak seslerini duyunca Amelia’nın yanında diz çöktü ve eline minik bir çörek alarak ona yedirmeye çalışıyormuş gibi yapmaya başladı. Ava ve Mia neler olduğunu anlamadıkları için Amelia’yı kıskanmaya başlamışlardı. Harry içeri girdiğinde Sophie ve Amelia’yı görünce şaşırdı. Amelia koşarak babasının bacaklarına sarıldı. ” Babacım ne olur beni anneme götür yalvarırım “diye yalvarmaya başladı. Harry eğilerek kızını kucağına aldı. “Annen bir süreliğine seyahate gitti. O gelene kadar Sophie teyzen seninle ilgilenecek. Hem görmüyor musun seni mutlu etmek için ne kadar çabalıyor. Lütfen uslu bir kız ol Amelia” dedi. Amelia babasının kucağından indi ağlayarak yemek salonundan çıktı. Sophie arkasından gitmek üzere kalkmıştı ki Harry onu kolundan tutarak durdurdu. Sophie bu temasla içinin eridiğini sandı. “Otur Sophie kahvaltını bitir” dedi.
Aynı saatlerde Angela mutfakta yiyecek bir şeyler hazırlamak için uğraşıyordu. Gece çok sıradan geçmişti. Kimseyi görmemişti. Rüzgârın sesi dışında bir seste duymamıştı. Harry gelince bunu ona söyleyecekti. Neşesi yerine gelmişti. Bu da iştahını açmıştı. Koca bir çöreği midesine indirdi ve Harry gelene kadar oyalanmak için bir kitap alarak şöminenin yanındaki koltuğa oturdu. Öğleden sonra at arabasının sesiyle başını kitaptan kaldırdı. Oldukça etkili bir hikayeydi. Koşarak kapıyı açtı ve Harry’yi beklemeye başladı. Her ne kadar affetmeyeceğini söylese de bu adama aşıktı. Harry içeri girince karısının gülümsemesini fark etti. Anlamaya çalışarak karısını süzmeye başladı. Angela dayanamayarak söze girdi “Harry gece kimseyi görmedim. Ben hasta değilmişim hadi beni evime Amelia’ma götür sevgilim diye boynuna sarıldı. Harry karısının kollarını boynundan indirerek bir adım uzaklaştı. “Angela bir günde iyileşmek Nasıl mümkün olabilir. Lütfen bir de yalan söylemeye başlama. Çok durmayacağım ihtiyacın olan bir şey var mı diye bakmaya geldim” dedi. Angela duyduklarına inanamamıştı. Bu Harry olamazdı. Âşık olduğu adam olamazdı. Bir sinir patlaması yaşamaya başladı. Eline ne geldiyse Harry’ye fırlatıyordu. Harry elleriyle kendini korumaya çalışarak kendini dışarıya attı. Sinirle “sen delisin Angela. Anlıyor musun sen delisin “diyerek Kürt arabasına bindi ve ardına bakmadan oradan uzaklaştı. Angela ise hıçkırıklarla yere çökmüştü. Ne kadar orada kaldığını bilmiyordu. Hava kararmıştı ve dışarı da yağmur yağıyordu.
